Μια απρόσμενη επίσκεψη
Το κουδούνι ήχησε ενοχλητικά μέσα στα αυτιά μου. Κοίταξα το ρολόι που στέκονταν πάνω στο κομοδίνο μου. Οκτώ η ώρα. “Ποιος να ναι τέτοια ώρα”, σκέφτηκα. Σήκωσα το εξουθενωμένο σώμα από το κρεβάτι μου και με τα τσιμπλιασμένα ματιά κατευθύνθηκα τυφλά προς την πόρτα. Ένα μικρό αγοράκι, γύρω στα εφτά-οχτώ με κάτι μεγάλα, υγρά και τρομαγμένα ματιά, κρυβόταν πίσω της. <<Γεια σου. Πως θα μπορούσα να σε βοηθήσω;>> του είπα. <<Νομίζω πως έχω χαθεί κυριά, πρώτη φορά βρίσκομαι σε αυτή την γειτονιά>>. <<Και πως βρέθηκες εδώ; Οι γονείς σου που βρίσκονται;>> <<Να βλέπετε>> μου είπε με χαμηλωμένο βλέμμα <<τα σαββατοκύριακα μου αρέσει πάντα να κάνω βόλτες και να κόβω λουλούδια για την μαμά μου μόνο που αυτή τη φορά..>> <<Πέρασε μέσα αν θέλεις, να καλέσουμε τους γονείς σου>>, του είπα κάπως διστακτικά. <<Ξέρετε δεν ξέρω το τηλέφωνο τους και σας χτύπησα την πόρτα μήπως μπορούσατε να με βοηθήσετε εσείς>...
